بررسی ویژگی های چندسازه زیستی سلولز- نانوکایتوزان در مقایسه با سلولز- کایتوزان تولید شده با استفاده از مایع یونی 1-بوتیل-3- متیل ایمیدازولیوم کلراید

چندسازه سلولز-کایتوزان یکی از چندسازه های زیستی است که اخیرا مورد، تحقیق و کاربرد گسترده قرار گرفته است. اجزای این چند سازه دارای ماهیت زیست تخریب پذیر و تجدید پذیر می باشند. از ویژگی های مهم این چندسازه می توان به خواص ضد قارچ، ضد باکتری, ضد التهاب و جذب فلزات سنگین اشاره نمود که دارای کاربردهایی در تصفیه پساب, جذب مواد سمی, بسته بندی مواد غذایی و دفع عفونت می باشد. با توجه به اینکه در آزمون های اولیه ای که در راستای تولید این چندسازه انجام گردید، مشخص شد که انحلال کامل کایتوزان در مایع یونی 1- بوتیل-3- متیل ایمیدازولیوم کلرایدبا مشکل مواجه است. لذا از نانوذرات کایتوزان با قابلیت پخش شوندگی بسیار مناسب تر استفاده شده و با چندسازه حاوی کایتوزان مورد مقایسه قرار گرفت. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی نیز پراکنش مناسب نانوذرات در بستر سلولزی را تایید نمود. همچنین آنالیز پراش اشعه ایکس نشان داد که در فرآیند تهیه فیلم، پیک¬های مربوط به سلولز i (لینتر پنبه) تقریبا بصورت یک پیک نسبتا پهن با قله کوتاه تر درآمده است که نشان دهنده درصد کریستال کمتر با کریستال های کوچکتر بوده است. در همین ارتباط، بر اساس معادله سگال، درصد کریستالیته در لینتر پنبه 84 درصد و در فیلم سلولزی حدود 23 درصد تعیین گردید. همچنین بر اساس معادله شرر تایید شد که ابعاد کریستال ها از لینتر پنبه (8/5 نانومتر) به فیلم سلولزی (1/1 نانومتر) کاهش یافته است. نتایج سایر آزمون ها مشخص نمودند که افزودن نانوکایتوزان به جای ذرات کایتوزان باعث بهبود خواص مکانیکی، شفافیت و ویژگی¬های نوری گردید. به¬نحوی که مقاومت کششی در چندسازه حاوی 5 درصد نانوکایتوزان نسبت به چندسازه حاوی 5 درصد کایتوزان حدود 10 درصد افزایش و نیز میزان ماتی آن 40 درصد کاهش یافت. بعلاوه هرچند میزان جذب آب در چندسازه¬ها تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشت، اما زبری سطح در چندسازه حاوی نانوکایتوزان به مراتب کمتر بود.